O Άντριου Νίκολ, σεναριογράφος των Truman Show & Gattaga, αλλά και σκηνοθέτης του τελευταίου, φέτος έχει να μας προτείνει μια αλλη ιστορία που ήρωας δεν είναι αυτός που φτιάχνει την πραγματικότητα ενός –όπως έκανε ο Εντ Χάρις στο Truman Show- αλλά αυτός που κατασκευάζει την ψευδαίσθηση εκατομμυρίων ανθρώπων. Έτσι ο Εντ Χάρις δίνει την καρέκλα του σκηνοθέτη στον Αλ Πατσίνο, ο οποίος υποδύεται έναν πρώην πετυχημένο, νυν "με παίρνει ο κατήφορος" σκηνοθέτη.

Και το όνομα αυτού Βίκτορ Ταράνσκυ. Και αυτής Simone (Ρέητσελ Ρόμπερτς). Η Simone δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ψηφιακό δημιούργημα κάποιου αφοσιωμένου "πληροφορικάριου" Χανκ (Ηλίας Κοτέας,, σε μια τρίλεπτη εμφάνιση!) που προνόησε να κληροδοτήσει την κατοικία αυτής (τον σκληρό δίσκο δηλαδή) στον απελπισμένο σκηνοθέτη. Αυτός χωρίς δισταγμό άδραξε την ευκαιρία και εκμετταλεύτηκε την "ψηφιακή" ηθοποιό. Εννιά μήνες αργότερα η νέα του ταινία προβάλλεται και κάνει πάταγο. Όσοι πιστοί προσέλθετε, δείτε τη, θαυμάστε τη, πιστέψτε τη αλλά μη...την ερευνάτε. Η επιτυχία της Σιμόν είναι πολύ μεγάλη και η ανασφάλεια του Ταράνσκυ μην ανακαλυφθεί η απάτη του ακόμα μεγαλύτερη. Τελικά τί είναι πιο εύκολο; Να πείσεις έναν ότι κάτι υπάρχει ή εκατομμύρια;